Ο Κοντιζάς, ο Φουτζίτσου, όπως τον έλεγαν στο σχολείο, ο «yes-chef», όπως του απαντούν μέσα στην κουζίνα του, ο κριτής στο Ελληνικό Masterchef, ο μισός Ιάπωνας, ο αυστηρός, ο σέξι, ο καλοντυμένος, ο fit και ο απίστευτα cool τύπος, είναι όλα αυτά μαζί.
Καταφέρνει να είναι όλα τα παραπάνω με συνέπεια, αυστηρότητα, ταλέντο και γλύκα, που δεν εκτιμούν μόνο οι γυναίκες, αλλά παραδέχονται και οι άντρες.
Η φιλοσοφία του, οι καταβολές του, οι αξίες του, η πορεία του στο λεπτό σχοινί ισορροπίας πάνω από το ποτάμι, που λέγεται ζωή, το γράπωμα των προκλήσεων και η μετουσίωσή τους σε ευκαιρίες για εξέλιξη, είναι κάποια από τα κομμάτια του πάζλ, που συνθέτουν αυτόν τον άνθρωπο. Αυτόν τον χαρισματικό 35άρη, που σίγουρα, μπορείς να πεις, ότι έχει άστρο. Έχει κάτι που σε τραβάει, που σε πείθει ότι αυτό που φτιάχνει είναι αληθινό, καθαρό και περιέχει αγάπη.
Τελείωσε το Πάντειο. Ξεκίνησε δουλειά σε μία τράπεζα και επιστρέφοντας από την άδειά του, αντί να υπογράψει τη σύμβαση αορίστου χρόνου που θα του εξασφάλιζε μία σταθερή και σίγουρη καριέρα, υπογράφει την παραίτησή του, φοβούμενος ακριβώς αυτό, που άλλοι αναζητούν, τη σταθερότητα και τη σιγουριά. Ψάχνεται. Ο πατέρας του, που τον έβλεπε ότι ψαχνόταν με τη μαγειρική, τού προτείνει να ζητήσει τη βοήθεια οικογενειακών φίλων που είναι στο παιχνίδι των εστιατορίων και γνωρίζουν τους πετυχημένους μάγειρες της εποχής. Εκείνοι τον στέλνουν στον Χριστόφορο Πέσκια. Βάζει γραβάτα, παίρνει στο χέρι το βιογραφικό του και χτυπάει την πόρτα στο θρυλικό 48, όπου εργάζεται η αφρόκρεμα της εστίασης, της εποχής και μαζί τους, μαθαίνει τη δουλειά. Μαθαίνει, ότι δεν έμαθε στη σχολή μαγειρικής, όπου είχε γραφτεί, αλλά δεν τελείωσε ποτέ.
Καταλαβαίνει πώς δουλεύει η κουζίνα, ρουφάει τα λεγόμενα του chef και μέντορά του, Χριστόφορου Πέσκια. Ακόμη κουβαλάει μέσα του, αυτό που του είχε πει κάποτε: «το 5% όλου αυτού που κάνουμε, είναι δημιουργία. Το υπόλοιπο 95%, είναι επανάληψη, δουλειά και συνέπεια». Το 2010, του αναθέτει ο Πέσκιας το νέο του εστιατόριο στην Κηφισιά, το ΠBox. Εκεί ο μικρός σχιστομάτης, όπως, αυτοσαρκάζεται ο Κοντιζάς, δείχνει το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος. Δείχνει το ταλέντο, την επιμονή, τη συνέπεια και την πειθαρχία του. Στο τέλος κάθε βραδιάς , ετοιμάζει και στέλνει σε γνωστούς πελάτες-θαμώνες, μικρά πιατάκια, με νέες ιδέες και τους ζητάει feedback. Δημιουργεί , εξελίσσεται, κερδίζει τις εντυπώσεις με το στυλ του και την ποιότητά του. Ένα βράδυ, τελειώνοντας τη δουλειά του, συζητάει με το Chef του, τού λέει ότι βγαίνει σε άδεια και ότι επιστρέφει σε δύο εβδομάδες. Και τότε, ο δάσκαλος, λέει το μαγικό… «Σωτήρη, μη γυρίσεις! Ολοκλήρωσες τον κύκλο σου εδώ, βρες και κάνε το επόμενο βήμα».
Ο Κοντιζάς, φεύγει, κάνει τις καλύτερες διακοπές της ζωής του στην Αστυπάλαια και ξεκινάει το μαγειρικό του ταξίδι, στις ονειρικές κουζίνες των εστιατορίων που θαυμάζει, στην Κοπεγχάγη και το Λονδίνο.
Ένα χρόνο μετά, ανεβαίνει στο αεροπλάνο για το oneway ταξίδι επιστροφής του, στην Αθήνα και ανοίγει με το συνέταιρό του, το Nolan στο κέντρο της πόλης. Η επιτυχία, έρχεται και επισφραγίζεται , με την αναγνωρισιμότητα που έφερε η τηλεοπτική εμφάνισή του, στο Masterchef.
Παράλληλα, έρωτες, που ολοκληρώνονται, μέχρι τον κεραυνοβόλο, με τη Δέσποινα, μια ΕλληνοΙταλίδα που εργάζεται σε ένα εστιατόριο της Αθήνας. Τη δεύτερη φορά που τη βλέπει, της δίνει το τηλέφωνό του, μετακομίζει στο σπίτι της στα Εξάρχεια και στήνουν εκεί την κοινή τους ζωή που εμπλουτίζεται στην πορεία, με δύο παιδιά, την Αριάννα-Τσιχίρο και το γιο τους, πριν από λίγους μήνες.
Τα δημογραφικά στοιχεία του Σωτήρη Κοντιζά, είναι λίγο –πολύ γνωστά, αν και ο ίδιος δεν έγινε «μαϊντανός», μετά την επιτυχία του στην τηλεόραση, αλλά επειδή είναι εξωτική παρουσία και προσωπικότητα, τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον του κοινού.
Ο πατέρας του είναι Έλληνας, από Σερραία μαμά και Μυκονιάτη μπαμπά. Γνώρισε τη Γιαπωνέζα μητέρα του Σωτήρη, στο Λονδίνο, όπου πήγε για σπουδές. Τον γέννησαν στην Ελλάδα και αμέσως έφυγαν για την Ιαπωνία, για να επιστρέψουν περίπου ένα χρόνο μετά. Στο δημοτικό στην Αθήνα, τα παιδιά, που είναι «σκληρά» με όσους είναι διαφορετικοί από το μέσο όρο, τον φωνάζουν «Φουτζίτσου». Μικρός, πληγώνεται. Με τον καιρό, όμως η διαφορετικότητά του αυτή, τού δίνει εφόδια και τύχη ενώ εξαργυρώνει στην καθημερινότητά του, τα στοιχεία της Ιαπωνικής κουλτούρας, που έχει ενσωματώσει στο χαρακτήρα του.
Στο σπίτι τους σήμερα, με τη γυναίκα του Δέσποινα, μιλάνε Ελληνικά, εξάλλου, ο ίδιος, δηλώνει ότι νιώθει περισσότερο Έλληνας, μέσα του, αλλά και Ιταλικά και Ιαπωνικά στα παιδιά τους, ανάλογα, ποια γιαγιά τους επισκέπτεται.
Στην κουζίνα του είναι, όπως φαίνεται. Στιλάτος, neat, αυστηρός, cool, δημιουργικός, fusion. Δεν πιστεύει στα τεράστια πιάτα με ελάχιστο περιεχόμενο και αστρονομική τιμή.
Στο σπίτι, μαγειρεύει η γυναίκα του, που ίδιος λέει ότι είναι εξαιρετική, στην Ελληνική και στην Ιταλική Κουζίνα.
Ιδανικό φαγητό είναι για εκείνον μια αρωματική σούπα, ένας θρεπτικός ζωμός και μια καλή σαλάτα.
Το τρίπτυχο της ευτυχίας, που κυνηγά, είναι Υγεία-Αγάπη-Αναγνώριση της Δουλειάς.
Όπως είχε δηλώσει πέρσι στο Tedex Athens, στη ζωή του, προσπαθεί να συνδυάσει αυτά τα τρία στοιχεία και να απολαμβάνει τις στιγμές που και τα τρία είναι συντονισμένα και σε ισορροπία. Γιατί τότε μπορεί και κοιμάται ήσυχος.
Ο Κοντιζάς, φεύγει, κάνει τις καλύτερες διακοπές της ζωής του στην Αστυπάλαια και ξεκινάει το μαγειρικό του ταξίδι, στις ονειρικές κουζίνες των εστιατορίων που θαυμάζει, στην Κοπεγχάγη και το Λονδίνο.
Ένα χρόνο μετά, ανεβαίνει στο αεροπλάνο για το oneway ταξίδι επιστροφής του, στην Αθήνα και ανοίγει με το συνέταιρό του, το Nolan στο κέντρο της πόλης. Η επιτυχία, έρχεται και επισφραγίζεται , με την αναγνωρισιμότητα που έφερε η τηλεοπτική εμφάνισή του, στο Masterchef.
Παράλληλα, έρωτες, που ολοκληρώνονται, μέχρι τον κεραυνοβόλο, με τη Δέσποινα, μια ΕλληνοΙταλίδα που εργάζεται σε ένα εστιατόριο της Αθήνας. Τη δεύτερη φορά που τη βλέπει, της δίνει το τηλέφωνό του, μετακομίζει στο σπίτι της στα Εξάρχεια και στήνουν εκεί την κοινή τους ζωή που εμπλουτίζεται στην πορεία, με δύο παιδιά, την Αριάννα-Τσιχίρο και το γιο τους, πριν από λίγους μήνες.
Τα δημογραφικά στοιχεία του Σωτήρη Κοντιζά, είναι λίγο –πολύ γνωστά, αν και ο ίδιος δεν έγινε «μαϊντανός», μετά την επιτυχία του στην τηλεόραση, αλλά επειδή είναι εξωτική παρουσία και προσωπικότητα, τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον του κοινού.
Ο πατέρας του είναι Έλληνας, από Σερραία μαμά και Μυκονιάτη μπαμπά. Γνώρισε τη Γιαπωνέζα μητέρα του Σωτήρη, στο Λονδίνο, όπου πήγε για σπουδές. Τον γέννησαν στην Ελλάδα και αμέσως έφυγαν για την Ιαπωνία, για να επιστρέψουν περίπου ένα χρόνο μετά. Στο δημοτικό στην Αθήνα, τα παιδιά, που είναι «σκληρά» με όσους είναι διαφορετικοί από το μέσο όρο, τον φωνάζουν «Φουτζίτσου». Μικρός, πληγώνεται. Με τον καιρό, όμως η διαφορετικότητά του αυτή, τού δίνει εφόδια και τύχη ενώ εξαργυρώνει στην καθημερινότητά του, τα στοιχεία της Ιαπωνικής κουλτούρας, που έχει ενσωματώσει στο χαρακτήρα του.
Στο σπίτι τους σήμερα, με τη γυναίκα του Δέσποινα, μιλάνε Ελληνικά, εξάλλου, ο ίδιος, δηλώνει ότι νιώθει περισσότερο Έλληνας, μέσα του, αλλά και Ιταλικά και Ιαπωνικά στα παιδιά τους, ανάλογα, ποια γιαγιά τους επισκέπτεται.
Στην κουζίνα του είναι, όπως φαίνεται. Στιλάτος, neat, αυστηρός, cool, δημιουργικός, fusion. Δεν πιστεύει στα τεράστια πιάτα με ελάχιστο περιεχόμενο και αστρονομική τιμή.
Στο σπίτι, μαγειρεύει η γυναίκα του, που ίδιος λέει ότι είναι εξαιρετική, στην Ελληνική και στην Ιταλική Κουζίνα.
Ιδανικό φαγητό είναι για εκείνον μια αρωματική σούπα, ένας θρεπτικός ζωμός και μια καλή σαλάτα.
Το τρίπτυχο της ευτυχίας, που κυνηγά, είναι Υγεία-Αγάπη-Αναγνώριση της Δουλειάς.
Όπως είχε δηλώσει πέρσι στο Tedex Athens, στη ζωή του, προσπαθεί να συνδυάσει αυτά τα τρία στοιχεία και να απολαμβάνει τις στιγμές που και τα τρία είναι συντονισμένα και σε ισορροπία. Γιατί τότε μπορεί και κοιμάται ήσυχος.
Yes, chef!
