Το 1867, στη Βαρσοβία, γεννήθηκε μία από τις πιο εμβληματικές γυναικείες φιγούρες του 19ου αιώνα. Η Μαρία Σκουοντόφσκα, κατά κόσμον Μαρί Κιουρί, άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι στο πεδίο της φυσικής και της χημείας, φέρνοντας στο φως μερικές σημαντικές ανακαλύψεις, απόρροια του σπουδαίου ερευνητικού της έργου.
Κατά τη διάρκεια των νεανικών της χρόνων ήρθε αντιμέτωπη με περιστατικά που αν και την τραυμάτισαν ψυχικά, δε στάθηκαν εμπόδιο στη λαμπρή πορεία που ακολούθησε. Έχασε πρόωρα τη μητέρα και την αδελφή της, ενώ εν μέσω κυβερνητικής κρίσης, ο μισθός του πατέρα της υπέστη σημαντική μείωση. Η συνέχιση των σπουδών της αποδείχθηκε πραγματική πρόκληση, αφενός λόγω της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς της και αφετέρου λόγω του «άβατου» των πολωνικών πανεπιστημίων, που απαγόρευαν τη φοίτηση των γυναικών.
Τα εικοστά τέταρτα γενέθλια της, τη βρίσκουν στο Παρίσι και συγκεκριμένα στα έδρανα του Πανεπιστήμιου της Σορβόννης. Ο ακριβός τρόπος ζωής εν γένει και το δαπανηρό ενοίκιο που κατέβαλε ως αντάλλαγμα για τη διαμονή της στη φοιτητική συνοικία Quartier Latin, την οδήγησε στην εξάντληση λόγω ασιτίας.
Έχοντας εξέλθει της πύλης του πανεπιστημίου της Σορβόννης ως πτυχιούχος Μαθηματικών, Χημείας και Φυσικής, σειρά στη ζωή της είχε η γνωριμία της με τον Πιερ Κιουρί. Πρόκειται για μία σχέση που οδήγησε τη Μαρί στην ωρίμανση της επιστημονικής της αντίληψης.
Ανάμεσα στη δεσποινίδα Σκουοντόφσκα, όπως ήταν το πατρικό της, και τον Πιερ, είχαν αναπτυχθεί δεσμοί βαθιάς αγάπης και σεβασμού. Ο γάμος δεν άργησε να έρθει, ωστόσο το ζευγάρι πρόβαλε πλήρη ανυπακοή σε κάθε κοινωνική συνθήκη. Οι βέρες δε βρήκαν ποτέ θέση στο δεξί τους χέρι, ενώ και το γαμήλιο ταξίδι απείχε κατά πολύ από μερικές μέρες διακοπών σε κάποιο ονειρεμένο μέρος. Αντ’ αυτού προτίμησαν να κάνουν το γύρο της Γαλλίας πάνω σε ποδήλατα.
Η απόκτηση των δύο κοριτσιών της, δεν ανέστειλε στη συνέχιση του έργου της Μαρί. Στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής της πορείας, το πανεπιστήμιο της Σορβόννης παραχώρησε στην Κιουρί ένα εργαστήριο που θα διευκόλυνε τη διεξαγωγή των ερευνών και των πειραμάτων της. Ο όρος «ραδιενέργεια» προήλθε από πρόταση της ίδιας για μετονομασία των ακτινών ουρανίου. Η ασταμάτητη προσπάθεια και το πάθος της, οδήγησαν τη Μαρί στην ανακάλυψη του ραδίου και του πολωνίου, εξασφαλίζοντάς της μία εξέχουσα θέση στο βάθρο των επιστημονικών επιτευγμάτων.
Το 1903 πέρα από τον τίτλο της διδάκτορος του πανεπιστημίου της Σορβόννης, μοιράστηκε το Νόμπελ Φυσικής με τον Ανρί Μπεκερέλ, ενώ το 1911 βραβεύτηκε με Νόμπελ Χημείας. Η Κιουρί έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε Βραβείο Νόμπελ. Πολωνία και Γαλλία, γενέτειρα και χώρα που ανέδειξε τη δράση της αντίστοιχα, τίμησαν τη Μαρί με την απεικόνιση του προσώπου της σε χαρτονομίσματα.
Η πολυετής ενασχόλησή της με τη διερεύνηση των ραδιενεργών κυμάτων, φαίνεται να αποτέλεσε και την αιτία του θανάτου της. Η υπερέκθεση στην ακτινοβολία χωρίς τη λήψη προστατευτικών μέτρων αποδυνάμωσε τον οργανισμό της, προκαλώντας της σταδιακά σοβαρά προβλήματα υγείας.
Στις 4 Ιουλίου 1934, η Μαρί Κιουρί έφυγε από τη ζωή, έχοντας κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές επιστημόνων σωρεία ανακαλύψεων και επιτευγμάτων. Ο ζήλος και οι κοπιώδεις προσπάθειές της, την ανέδειξαν σε μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες στο χώρο της φυσικής και της χημείας. Η προσφορά της χαρακτηριζόταν από ανιδιοτέλεια. Αρνήθηκε να θεωρήσει «κτήμα» της κάποια από τις επιτυχίες της, γεγονός που αποδεικνύει και μία από τις πιο χαρακτηριστικές της φράσεις: «Στην επιστήμη πρέπει να μας ενδιαφέρουν τα πράγματα, όχι τα πρόσωπα».
Ανάμεσα στη δεσποινίδα Σκουοντόφσκα, όπως ήταν το πατρικό της, και τον Πιερ, είχαν αναπτυχθεί δεσμοί βαθιάς αγάπης και σεβασμού. Ο γάμος δεν άργησε να έρθει, ωστόσο το ζευγάρι πρόβαλε πλήρη ανυπακοή σε κάθε κοινωνική συνθήκη. Οι βέρες δε βρήκαν ποτέ θέση στο δεξί τους χέρι, ενώ και το γαμήλιο ταξίδι απείχε κατά πολύ από μερικές μέρες διακοπών σε κάποιο ονειρεμένο μέρος. Αντ’ αυτού προτίμησαν να κάνουν το γύρο της Γαλλίας πάνω σε ποδήλατα.
Η απόκτηση των δύο κοριτσιών της, δεν ανέστειλε στη συνέχιση του έργου της Μαρί. Στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής της πορείας, το πανεπιστήμιο της Σορβόννης παραχώρησε στην Κιουρί ένα εργαστήριο που θα διευκόλυνε τη διεξαγωγή των ερευνών και των πειραμάτων της. Ο όρος «ραδιενέργεια» προήλθε από πρόταση της ίδιας για μετονομασία των ακτινών ουρανίου. Η ασταμάτητη προσπάθεια και το πάθος της, οδήγησαν τη Μαρί στην ανακάλυψη του ραδίου και του πολωνίου, εξασφαλίζοντάς της μία εξέχουσα θέση στο βάθρο των επιστημονικών επιτευγμάτων.
Το 1903 πέρα από τον τίτλο της διδάκτορος του πανεπιστημίου της Σορβόννης, μοιράστηκε το Νόμπελ Φυσικής με τον Ανρί Μπεκερέλ, ενώ το 1911 βραβεύτηκε με Νόμπελ Χημείας. Η Κιουρί έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε Βραβείο Νόμπελ. Πολωνία και Γαλλία, γενέτειρα και χώρα που ανέδειξε τη δράση της αντίστοιχα, τίμησαν τη Μαρί με την απεικόνιση του προσώπου της σε χαρτονομίσματα.
Η πολυετής ενασχόλησή της με τη διερεύνηση των ραδιενεργών κυμάτων, φαίνεται να αποτέλεσε και την αιτία του θανάτου της. Η υπερέκθεση στην ακτινοβολία χωρίς τη λήψη προστατευτικών μέτρων αποδυνάμωσε τον οργανισμό της, προκαλώντας της σταδιακά σοβαρά προβλήματα υγείας.
Στις 4 Ιουλίου 1934, η Μαρί Κιουρί έφυγε από τη ζωή, έχοντας κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές επιστημόνων σωρεία ανακαλύψεων και επιτευγμάτων. Ο ζήλος και οι κοπιώδεις προσπάθειές της, την ανέδειξαν σε μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες στο χώρο της φυσικής και της χημείας. Η προσφορά της χαρακτηριζόταν από ανιδιοτέλεια. Αρνήθηκε να θεωρήσει «κτήμα» της κάποια από τις επιτυχίες της, γεγονός που αποδεικνύει και μία από τις πιο χαρακτηριστικές της φράσεις: «Στην επιστήμη πρέπει να μας ενδιαφέρουν τα πράγματα, όχι τα πρόσωπα».
